Articulatiestoornissen

Bij een articulatiestoornis worden één of meerdere klanken verkeerd uitgesproken, vervangen door andere klanken of niet uitgesproken. Het probleem situeert zich m.a.w. op klankniveau.

Articulatiestoornissen kunnen zowel bij kinderen als volwassenen voorkomen. Er is sprake van een articulatiestoornis bij kinderen als de articulatie afwijkt in vergelijking met die van leeftijdsgenootjes.

Er zijn 2 soorten articulatiestoornissen:

Bij fonetische articulatieproblemen heeft het kind moeite met de motorische productie van een klank. Voorbeelden hiervan zijn lispelen, foutief of niet kunnen produceren van een tongpunt-r of huig-r, een –sch- vervangen door een -sj-, …
Bij fonologische articulatieproblemen heeft het kind moeite met betekenistoekenning en wordt een onregelmatig foutenpatroon opgemerkt. Voorbeelden hiervan zijn de typische fonologische vereenvoudigingsprocessen zoals gliding (schapen -> sjapen) en backing (opnemen -> oknemen), …

Soms gaat het om een enkelvoudige articulatiefout maar meestal is er sprake van meerdere aanwezige fonologische en/ of fonetische articulatieproblemen.